Weer wifi....

Dat was dus twee dagen in Curio Bay cottage, waar geen Wi-Fi en ook geen tv was. Dus even terug naar 4 dagen geleden. We vertrokken uit Queenstown om via Kingston en Mossburn naar Manapouri te gaan. Het was aanvankelijk wat nat, maar eenmaal op de bestemming was het zowaar droog. Een eenvoudig motel, maar met een goed uitzicht. Het avondeten was in het enige lokale restaurant, op kosten van de zussen van Joost vanwege zijn verjaardag.

De volgende dag naar Te Anau. Carien liep een deel van de 20 km. Vanuit Te Anau met een boot naar de Glow Worm Caves (gloei worm grotten) geweest. Apart gezicht, maar wel een wat laag plafond voor Nederlanders.....

Daarna nog wat rond gelopen in Te Anau, terug naar het motel en daar gegeten.

De volgende dag via Tuatepere, Riverton en Invercargill naar het huisje in Curio Bay gereden. Nat en stormachtig daar, maar dat is deels wel leuk als je uitzicht op zee hebt. Maar verder niet veel meer gedaan. Wel in de nacht nog even wakker; er nestelen namelijk twee pinguïns onder het huisje.....

Gisteren een wandeling van Carien, naar de lokale Niagara Falls, waar niets van te zien was. De rivier stroomde door de vele regen zo hard dat de waterval overstroomde..... En toen in de avond nog even (krap 3 uur) naar pinguïns zitten kijken die maar niet kwamen. Afgezien van een.

En vandaag rustig naar Invercargill gereden en ons daar in een huisje genesteld. Dat was nadat we nog even een nieuwe camera hadden gekocht. De oude was namelijk gevallen en deed niets meer. En Nieuw Zeeland zonder echt mooie foto's is natuurlijk ook niets!

Doei, Joost

Gisteren, zoals Joost aangaf, een strandwandeling gemaakt met de bedoeling na een uur Joost te ontmoeten die met de auto naar een volgend dorp zou rijden. Maar helaas, het liep anders. Na anderhalf uur was ik er nog niet in geslaagd van het strand, door de duinen, de doorgaande weg te vinden. Geen mens en geen weg te zien. Uiteindelijk een weiland bereikt. De schapen vonden het maar niks en sloegen op de vlucht. Tot m'n enkels in de modder  en op zoek naar de uitgang die noch links, noch rechts te vinden was. Dan maar op de gok naar links waar ik, zucht, na enige tijd bandensporen vond die me uiteindelijk naar een hek leidde.
Daar was de weg...
En na enige tijd wandelen kwam Joost me met de auto tegemoet.
Vervolgens naar Niagra falls café om uit te rusten en samen te lunchen.